Arjan op reis deel 4

Sucre 

Taal, Tapas en T-Rexen: Bolivia op z’n Best

Vroeg in de ochtend arriveerde ik – onverwacht een uur eerder dan gepland – in Sucre, de prachtige hoofdstad van Bolivia. Terwijl de zon nog moest opkomen, stond ik voor een gesloten hosteldeur. Gelukkig bracht een Ring-deurbel en een vriendelijke stem redding: een toegangscode en een hangmat tot de check-in. Perfect moment om Formule 1 te kijken in de vroege uurtjes.

Ik kwam naar Sucre met een missie: Spaans leren! Vijf dagen lang, vier uur per dag, kreeg ik intensieve één-op-één les van Victoria. Pittig, maar leerzaam. De basis is gelegd, de zinsbouw en werkwoordvervoegingen beginnen te landen – nu de vocabulaire nog.

Naast schooltijd ontdekte ik een feestvierende stad: Sucre vierde haar 200-jarige bevrijding. Straatoptochten, vlaggen, muziek – overal feest! Ook ontdekte ik de culinaire kant van de stad: voor een paar euro dineerde ik bij fine dining restaurants als El Solar en Nativa, compleet met rode wijn en 11-gangenmenu’s.

Met Kat van taalschool trok ik op ontdekkingstocht: een walking tour door de stad en een bezoek aan het dinosauruspark, waar echte fossiele voetsporen eeuwenlang bewaard zijn gebleven op een steile rotswand.

En dan was er nog Museum Night – op vrijdagavond gingen bijna alle musea open tot laat en voor een habbekrats. Hoewel de hele taalschool was uitgenodigd, bleek ik uiteindelijk de enige die meeging. Geen probleem: samen met mijn lerares slenterde ik door sfeervolle zalen vol geschiedenis, dronken we koffie op een verlicht terras en genoten we van het nachtelijke Sucre.

Een week vol taal, cultuur, lekker eten en onverwachte ontmoetingen. Sucre heeft mijn reishart veroverd – en nu? Op naar het volgende avontuur: de bergen van Samaipata

Samaipata 

Op Goed Geluk naar de Elleboog van de Andes

Wat begon als een simpele busrit naar het bergdorpje Samaipata, eindigde in een avontuur om nooit te vergeten. Na uren vertraging vertrok ik in het donker uit Sucre. De buschauffeur zette me pas 15 minuten ná Samaipata af, waardoor ik met al mijn spullen in het pikkedonker de berg op moest sjouwen. Kapot, verkleumd en desoriëntatie trof ik een onverwachte kamergenoot op de grond, en sliep ik met al mijn kleren aan op een onopgemaakt bed.

Gelukkig trof ik de volgende ochtend twee geweldige mensen: Martijn en Elisa. Zij sleurden me — na slechts drie uur slaap — mee op een prachtige hike naar de “Elleboog van de Andes”, samen met Lea, het mysterieuze meisje uit de hoek van de kamer. Bergen, bossen, watervallen… en een frisse duik in de rivier (onvrijwillig, uiteraard) maakten het compleet.

In het hostel leerde ik nog meer leuke reizigers kennen. We bezochten reuzenvarensbossen, oude Inca-ruïnes en genoten van een verrassend goede wijnproeverij. Ik was van plan maar kort te blijven, maar landelijke protesten gooiden roet in het eten. Wegblokkades zorgden ervoor dat er geen bus meer het dorp in of uit kwam.

Na een week besloten we het erop te wagen. Met een groepje liepen we te voet door de blokkade — slechts een paar takken en stenen op de weg — en vonden aan de andere kant een busje dat ons naar Sucre bracht.

Samaipata had ik nooit op deze manier gepland, maar juist daardoor heeft het een speciaal plekje in m’n hart veroverd. Een avontuur vol natuur, onverwachte ontmoetingen en herinneringen die ik nooit meer vergeet.

Sucre 2.0 

Geblokkeerd maar Niet Gebroken: Reizen door een Onrustig Bolivia

Na een onverwachte wending beland ik opnieuw in Sucre, Bolivia, gevangen tussen groeiende protesten en blokkades. Mijn plan om verder te reizen werd gedwarsboomd door een land dat steeds dieper in politieke chaos zinkt. Voor- en tegenstanders van voormalig president Evo Morales liggen met elkaar overhoop: wegen worden massaal geblokkeerd, steden raken afgesloten en brandstof is zó schaars dat voertuigen dagenlang in de rij staan voor een paar liter benzine.

Toch proberen we het beste van de situatie te maken. Slenteren door Sucre, koffietjes drinken, lachen met de caseritas op de markt die inmiddels voelen als oude vriendinnen. Samen met mijn Ierse vriend Josh en Juanes uit Colombia verkennen we de stad verder – van walking tours tot spontane feestjes.

Als duidelijk wordt dat ik hier niet snel wegkom over land, boek ik een vlucht naar La Paz. De avond ervoor duik ik nog één keer het feestgedruis in, precies op tijd voor een kleurrijk universiteitsfestival vol dans, vuurwerk en onverwachte optredens. Sucre bood onbedoeld rust én avontuur. Nu ben ik klaar voor het volgende hoofdstuk: La Paz!

La Paz 

Van worstelende Cholita’s tot de Death Road: adrenaline in La Paz

Na een korte nacht in Sucre vloog ik vroeg naar La Paz, waar ik direct weer in de actie dook. Samen met Juanes en een groep oude én nieuwe bekenden gingen we naar de legendarische Cholita Wrestling. Geen serieuze vechtpartij, maar een bizarre, hilarische show waarin Boliviaanse vrouwen in traditionele kleding het publiek (letterlijk!) bij de actie betrekken. Water, popcorn en worstelaars vlogen door de lucht — chaos, maar geweldig vermaak.

’s Avonds leer ik Nathalie en Marie kennen, die plannen hebben om de volgende dag de beruchte Death Road te fietsen. Ik ben kapot, maar hé… waarom niet? Juanes sluit zich ook aan, en voor we het weten staan we om 07:00 boven op 4800 meter, klaar voor 3000 meter afdaling.

De eerste kilometers zijn asfalt, daarna begint het échte werk: smalle grindpaden, diepe afgronden en modderige bochten. De adrenaline giert. Met een GoPro in mijn mond (niet aan te raden!) film ik het avontuur. Eén moment schamp ik bijna de afgrond — mijn hart sloeg over — maar ik herpak me en vlieg iedereen voorbij.

Vier uur lang racen, lachen, glibberen en genieten. Niet iedereen bleef ongeschonden: een crash hier, een gebroken vinger daar. Maar wát een ervaring!

Na afloop besluiten we: overmorgen trekken we de Amazone in. Vier dagen zonder internet, vol wilde dieren en jungleleven. Maar eerst? Een rustdag en een missie: een Patagonia-fleece scoren voor mezelf én voor mijn reismaatje thuis.

La Paz? Pure adrenaline en spontane plannen. Op naar de jungle!

Rurrenabaque 

Een jungle-avontuur om nooit te vergeten

Na een helse busrit van 14 uur vol glibberige modderwegen, slippende banden en smeekbedes om plaspauzes, kwamen we heelhuids aan in Rurrenabaque. De beloning? Een vierdaags avontuur door de pampa’s en de Amazone. Al op de eerste dag zagen we luiaards, kaaimannen die andere kaaimannen verslonden, capibara’s en roze dolfijnen. Tijdens een boottocht voeren we langs schildpadden en squirrel monkeys, en zelfs een dolfijnenjacht ontvouwde zich vlak voor onze ogen.

’s Avonds visten we op piranha’s, en hoewel ik zelf geen vangst had, had een ander een indrukwekkende red belly piranha aan de haak.

De volgende dag werd het nog bijzonderder: onze gids stopte de boot en zei plotseling: “Spring maar in.” We keken elkaar twijfelend aan… tot dolfijnen opdoken, vlak naast ons. Binnen seconden lagen we in het water, midden in de jungle, zwemmend met wilde roze Amazone-dolfijnen. Ze bleven op afstand, maar doken nieuwsgierig om ons heen. Het was onwerkelijk. Toen we weer aan boord klommen, zei de gids grijnzend: “Nu mag ik het pas zeggen — er lag de hele tijd een kaaiman vlak achter jullie.” Eh… wát?! Blijkbaar zwommen we niet alleen met dolfijnen, maar ook tussen kaaimannen, piranha’s en misschien zelfs slangen. Spannend? Absoluut. Spijt? Geen seconde

In de jungle verbleven we bij een lokale gemeenschap waar we onze eigen cacaopasta maakten en sieraden knutselden. Daarna: een zware tocht diep de Amazone in, waar we sliepen in een geïmproviseerd kamp onder een zeiltje. We spoelden ons af in de rivier, kookten op open vuur en gingen ’s avonds op spinnenjacht.

Onze gids Mowgli deelde huiveringwekkende verhalen over slangen, coma’s en overleven in de jungle als kind. En dan, net voor het slapen, het nieuws dat slangen zich ’s nachts graag opwarmen… aan mensen.

Na vier dagen vol spanning, verwondering en survivalgevoel, keerden we vies, moe maar zielsgelukkig terug. En jawel, de horrorbus wachtte alweer op ons.

Let the next adventure begin.

Benieuwd naar de rest van het avontuur? Ik deel al mijn ervaringen, foto’s en verhalen via Polarsteps. Kijk mee op: Volg me op mijn reis ‘World tour 2025’ via https://www.polarsteps.com/ArjanVanNunen/16072265-world-tour-2025