Arjan op wereldreis deel 3

Santiago de Chili 

Oranje boven in Santiago: Koningsdag vieren aan de andere kant van de wereld

Na een mooie vlucht met uitzicht op het Andesgebergte komen Mirthe en ik aan in Santiago de Chili. Ondanks de gemengde verhalen die we over de stad hoorden, wilden we zelf ontdekken hoe het er écht is. We arriveren op vrijdagavond in het hostel, precies op tijd voor een pubcrawl — een gezellige manier om nieuwe mensen te leren kennen.

De volgende dag is het Koningsdag, en samen met een paar andere Nederlandse reizigers besluiten we dit groots te vieren. In oranje outfits struinen we de stad door, trekken veel bekijks van de locals en eindigen in verschillende kroegen en karaokebars. “Viva Hollandia” klinkt luidkeels uit de speakers terwijl we onze eigen Oranjestoet vormen, compleet met een Uruguayaanse medefeestganger.

Na het al het gefeest nemen we de dagen erna wat gas terug. We doen een walking tour, bezoeken het Christusbeeld op de berg en proeven van de lokale keuken. Santiago blijkt een verrassend relaxte en leuke stad, totaal anders dan de vooroordelen doen vermoeden.

Nu trekken we verder naar Argentinië, op weg naar een van de beste wijn- en olijfoliestreken ter wereld. En ja — daar hebben we zin in!

Mendoza 

Mendoza Madness: Wijn, Wielen & Winterse Wendingen

Onze reis door Mendoza begon als een relaxed wijntochtje, maar liep al snel uit op een onvergetelijk avontuur vol onverwachte wendingen. Denk: fietsen door de zonovergoten wijnvelden, glazen Malbec in de hand (soms net iets te losjes…), en een wijnproeverij waar we zélf de show moesten maken omdat het personeel ons vergat. Cheers dan maar!

We schakelden snel: nieuwe dag, nieuwe tour, grotere groep, meer wijn. Zonder reservering langs drie wijngaarden bleek ambitieus – maar uiteindelijk vonden we onze plek met een goddelijke lunch, rosé en rode wijn in overvloed. De sfeer? Top. De stemming? Licht aangeschoten en blij.

We ontdekten ook de wereld van olijfolie bij LAUR, leerden alles over balsamico die smaakt als gerookte paling (ja echt), en kregen een kijkje in een eeuwenoud productieproces.

En alsof het niet beter kon: een privé wine tasting bij Bodega Benegas, waar de eigenaar letterlijk lag te dutten in de kamer naast ons. Tussen de vaten en verhalen kregen we een spoedcursus wijnproeven – inclusief herhaald proeven, want ja, oefening baart kunst.

Op naar Chili? Dachten we. Tot het Andesgebergte dicht ging door sneeuw. Dan maar improviseren met een Shrek-marathon en alleen maar groene snacks. Mendoza gaf ons wijn, vlekken, vriendschap, vertraging én vermaak.

Kortom: een reis vol smaak en gekkigheid. Zin in meer van dit soort verhalen? Blijf volgen!

Santiago / Valparaiso 

Van verdwalen tot wijn & afscheid: een reis vol wendingen

Wat een chaos: na dagen gesloten grenzen door hevige sneeuwval stonden we eindelijk op het punt Chili binnen te rijden… tot we ontdekten dat Mirthe haar iPad in de bus had laten liggen. Midden in de nacht, niemand die kon helpen, en ons reisschema naar Valparaíso leek volledig in duigen te vallen. Maar dan, alsof het zo moest zijn: de volgende ochtend bleek de iPad terecht. Opluchting! En door naar de kust.

Valparaíso bleek allesbehalve standaard. Chaotisch, creatief en vol karakter. Van seafood en straatkunst tot een privé walking tour door een wijk waar de dag pas na het middaguur begint. Via een piepende kabelbaan vonden we het beste visrestaurant van de stad. De volgende dag maakten we een uitstapje naar het chique Viña del Mar, voor een dag vol paleizen en parken, voordat we terugkeerden naar Santiago.

De laatste dag samen brachten we door met marktbezoekjes, fine dining, shoppen en als afsluiter: een borrelplank, een goede fles wijn en dansen in de woonkamer. De volgende ochtend namen we – na drie maanden reizen – afscheid. Een lach, een traan, en een belofte om elkaar snel weer in Nederland te zien.

En dan… solo verder. Even wennen, maar lang duurde dat gevoel niet: een spontane wine tasting en pubquiz later voelde het alsof het nieuwe hoofdstuk al was begonnen.

Reizen draait niet alleen om plekken, maar om momenten – en dit verhaal zit er vol mee.

La Serena 

Rust, verdwalen en een klein Paaseiland in La Serena

Na het afscheid in Santiago begint mijn soloreis met een busrit naar La Serena, een rustig kuststadje dat vooral als tussenstop dient. De sfeer is kalm, bijna stil – perfect om even op adem te komen. Maar echt verbinden met anderen blijkt lastig: iedereen in het hostel blijft maar één nacht.

Mijn aankomst is wat vreemd: een gesloten deur en geen personeel. Gelukkig kreeg ik telefonisch een code, kon zelf een sleutel pakken en “zoek maar een bed”. Beetje maf, maar het werkt. Na een supermarktbezoek plan ik een rustige avond met groenterijke zelfgemaakte pasta. Alleen… de keuken is bezet tot laat. Uiteindelijk kook ik pas om kwart over tien – maar honger maakt alles lekker.

De volgende dag verken ik de stad. Het openluchtmuseum blijkt teleurstellend door graffiti en beschadigingen, maar de vuurtoren aan het strand biedt een rustmoment vol zee, zon en stilte. Later ontdek ik het hoogtepunt: het archeologisch museum. Hier vind ik oude potten, botten, én een origineel Moai-beeld van Paaseiland – cadeau gedaan aan La Serena vanwege hun historische vluchtverbinding met het eiland.

Na een lunch en bezoek aan het Japanse park is het tijd om te vertrekken. Op naar het volgende avontuur: de uitgestrekte Atacama Desert!

San Pedro de Atacama 

Sterren, Valleien en Avontuur in de Atacama-woestijn

Na een lange busrit van 18 uur kom ik aan in de Atacama-woestijn, de droogste plek op aarde. Het kleine stadje voelt klein, maar er is verrassend veel te doen. Eerst even bijkomen en eten, want ’s avonds ga ik sterren kijken. In het pikkedonker, midden in de woestijn, zie ik een hemel vol fonkelende sterren, planeten en zelfs de Melkweg. Het is adembenemend mooi en zo intens, dat ik bijna vergeet te ademen. We bekijken Mars en Sirius door grote telescopen en krijgen daarna een glaasje wijn, snacks én een gave vuurshow. Topavond!

De volgende dag ontmoet ik Niels en Sep, twee Nederlanders, en gaan we op de fiets. Eerst naar een zoutmeer waar je kunt drijven – koud, brrr! Daarna fietsen we door Valle de Marte, ook wel de “Vallei van de Dood” genoemd. We wandelen omhoog en hebben een fantastisch uitzicht over de indrukwekkende rotsformaties en een vulkaan in de verte. Zo mooi dat we besluiten morgen weer te gaan.

Die dag fietsen we naar Valle de la Luna, op 2400 meter hoogte. Het is een pittige klim, maar het uitzicht maakt alles goed. Daarna racen we vol adrenaline naar beneden. Moe, maar voldaan sluiten we af met een heerlijk lokaal maaltijdje. Morgen gaan we een tour boeken naar Bolivia, een natuurwonder dat je niet wilt missen. Ik hou jullie op de hoogte!

Salar de Uyuni 

Op avontuur over de magische zoutvlaktes van Bolivia

05:00 uur ’s ochtends, tijd voor een avontuur naar Bolivia! Onze bestemming: Salar de Uyuni, ’s werelds grootste zoutvlakte. Na een vroege busrit en een ontbijtje bij zonsopkomst wachten we bij de grens om vervolgens met een groepje nieuwe reisgenoten – waaronder Niels, die ik in San Pedro ontmoette – de volgende drie dagen de zoutvlakte te verkennen.

De eerste dag is magisch: we rijden op grote hoogte langs meren, geisers en kleurrijke landschappen. Hoewel we niet in de kokende modderpoel kunnen baden, genieten we later heerlijk in een natuurlijke warmwaterbron, onder de zon.

Dag twee brengt ons door uitgestrekte woestijnlandschappen, waar onze gids grapjes maakt over Bolivia’s ‘wereldbekers’. We bezoeken een klein dorpje aan de rand van de zoutvlaktes, proeven lokaal quinoa- en cocabier en bereiden ons voor op het hoogtepunt: de zoutvlakte zelf. Bij zonsondergang rijden we de vlakte op, waar het water de lucht perfect weerspiegelt. Even zak ik door de zoutkorst heen – natte voeten, maar gelukkig geen ramp.

Op de derde dag staan we vroeg op, rijden in het donker de vlakte op en zien hoe de zon langzaam opkomt, waardoor de wereld weerspiegeld wordt in het water. We bezoeken een eiland vol reusachtige cactussen, ontbijten daar en scheuren daarna met volle snelheid over de witte vlakte. Na een fotosessie nemen we afscheid van deze surrealistische plek en reizen door naar Uyuni, waar het avontuur voor mij doorreist naar Sucre.

Een onvergetelijke ervaring, die ik nooit zal vergeten!

Groetjes Arjan