Wandelgroeten van Nora
Zoals beloofd een update van mijn avontuurlijke wandelingetje naar Santiago de Compostella. Goed nieuws: ik ben halverwege! Limoges ligt inmiddels achter me, ik heb ongeveer 1200km van de 2400km gelopen. Eerlijk gezegd ben ik best trots op mezelf, want het was niet altijd even gemakkelijk. Vooral België en Noord-Frankrijk waren erg modderig, waardoor ik in de eerste weken langzamer vooruit kwam dan ik had gedacht. Delen van de route in België waren onbegaanbaar, maar gelukkig stonden alternatieve routes redelijk goed aangegeven.
Ik gebruik geen routeboekje of papieren kaart, maar ik loop de route met behulp van OsmAnd en dat werkt prima voor mij. Route en voorzieningen heb ik in de app geüpload. De bestanden van de route en voorzieningen heb ik via de Nederlandse Genootschap van Santiago gekregen. Dat geldt ook voor mijn pelgrimspaspoort, die inmiddels op 6 stempels na helemaal vol is. Gelukkig heb ik van mijn ouders nog een tweede paspoort gekregen, dus ik kan voorlopig nog wel vooruit. Maar waarschijnlijk moet ik in Spanje nog een derde paspoort kopen.
De voorzieningen in België waren niet altijd op prettige afstanden van elkaar. Ook waren er campings niet meer open. Dat was niet altijd even makkelijk. Gelukkig heb ik een tent bij me, waardoor ik altijd wel ergens terecht kan. De voorzieningen in Frankrijk zijn een stuk beter. En het leuke daarvan is dat ik door gebruik te maken van de voorzieningen steeds meer mede-pelgrims ben tegengekomen. Behoorlijk veel pelgrims uit Nederland, dat is wel opvallend. Sinds Vezelay zit ik zelfs zelden alleen in een voorziening. Dat betekent dat soms voorzieningen zelfs vol zitten, maar een tent kan er meestal wel bij. Alhoewel ik ook wel op mijn matje in kelder en kerk heb geslapen. Dat kan prima, omdat ik mijn matje kan beschermen met de footprint van de tent.
Ondanks dat ik nu in Zuid-Frankrijk ben aangekomen, heb ik de laatste weken toch nog regelmatig met regen te maken gehad. Ik kan aan de omgeving zien, dat het hier de laatste maanden ook veel heeft geregend, want de beken en rivieren staan vol en de vegetatie is echt super groen. Ik heb een hekel aan het dragen van regenkleding, maar ik heb een fijne ademende hard shell en in plaats van een regenbroek gebruik ik gamaschen. Die houden mijn broek redelijk moddervrij en droog. Aangezien ik veel over paadjes met nat, overhangend gras loop, zijn mijn gamaschen echt een uitkomst. Ook om mijn benen warm te houden bij kille, harde wind. Ja, alle weertypes heb ik inmiddels wel meegemaakt en dan is het fijn om op je uitrusting aan te kunnen.
Een van de pelgrims, die ik onderweg tegen ben gekomen, had een karretje bij zich. Op zich ideaal, maar met de hoeveelheid modder was het geen succes. Toen mijn ouders naar Noord-Frankrijk waren gereden om een middagje met mij door te brengen, heeft deze pelgrim het karretje daarom maar aan hen meegegeven.
Door de hoeveelheid kilometers, die ik inmiddels heb gelopen, zijn mijn schoenzolen behoorlijk aan het slijten. Er zit nog wel genoeg profiel op mijn zolen, dus ik ben tevreden. Maar het is wel duidelijk te zien dat ik er veel mee heb gelopen. Ook de demping is minder geworden in de afgelopen weken. Mijn voeten kunnen het goed aan, dat zijn een soort spierballen geworden door het vele lopen. Van blaren heb ik gelukkig maar af en toe last en dan helpen blarenpleisters prima.
Naast hele gezellige en leuke mede-pelgrims, met wie ik verschillende stukken samen heb gelopen, ontmoet ik bij de voorzieningen en tijdens het lopen ook veel Fransen. In mijn ervaring is iedereen heel behulpzaam. Zo werd ik bijvoorbeeld in Limoges aangesproken door een vrouw, die mij uitnodigde om met haar en haar gezin bij haar thuis te lunchen. En heb ik meegemaakt dat de eigenaar van een restaurant eerder open ging, zodat ik daar kon lunchen. Al deze ontmoetingen en ervaringen, samen met het mooie landschap, maken mijn reis heel bijzonder. Ik zie de tweede helft van mijn camino dus ook met plezier tegemoet.
Wandelgroeten,
Nora.
